Քամու համբույրից դողաց մի տերև,
Շշուկով դիպավ իր հարևանին,
Խշխշաց հանկարծ իմ գլխի վերև
Ու տարուբերվեց հինավուրց կաղնին:
Կռացավ կաղնին նորից բարձրացավ,
Ճյուղերով դիպավ ուրիշ մի ծառի, —
Եվ շշուկն այսպես ծառից-ծառ անցավ,
Հասավ հեռավոր խորքերն անտառի:
Ալեկոծվում էր անտառը հուզված
Ու ոսկեզօծված գլուխն օրորում,
Իր մեծ գրկի մեջ քամու համբուրած
Փոքրիկ տերևն էր կարծես որոնում:
Խշշում էր անտառն ու տարուբերվում,
Երկինք էր հասնում խշշոցը նրա…
Իսկ քամին ուրախ սուլում էր հեռվում
Եվ ծիծաղում էր անտառի վրա։
Առաջադրանքներ՝
- Թվարկիր բանաստեղծության հերոսներին. բնութագրիր նրանց:
քամի տերև, կաղնի, անտառ
սուլացող քամի, դողացող տերև, հինավուրց կաղնի, հուզված անտառ։
2,Ինչու էր քամին ծիծաղում անտառի վրա:
Որովհհետև անտառն ալեկոծվել էր և իր մեծ գրկի մեջ քամու համբուրած փոքրիկ տերևն էր որոնում, քանի որ խշշում էր անտառը ու տարուբերվում, ու երկինք էր հասնում խշշոցը նրա, իսկ քամին ուրախ սուլում էր հեռվում և ծիծաղում էր անտառի վրա։
3․Առանձին սյունակներով գրիր գոյականները, բայերը:
գոյական-տերև, կաղնին, ծառ, անտառը, երկինք, խշշոց, քամի,
բայ-դողաց, դիպավ խշշխշաց, տարուբերվեց, կռացավ, հասավ, ալեկոծվում էր, օրորում, որոնում, խշշում էր, հասնում էր, սուլում էր, ծիծաղում էր։
4․Համառոտիր նախադասություն՝ Քամին ուրախ սուլում էր հեռվում:
Քամին սուլում էր։