Համբարձում տոն

Համբարձում (հուն.՝ Ανάληψις τοῦ Σωτήρος; լատ.՝ ascensio), քրիստոնեական տոն։ Սահմանվել է ի հիշատակ Հիսուս Քրիստոսի երկրային կյանքի վերջին օրերի (ըստ քրիստոնական եկեղեցու ուսմունքի՝ Քրիստոսը խաչելությունից 3 օր անց հարություն է առել և իր աշակերտներին 40 օր այցելելուց հետո, համբարձվել երկինք)։ Համբարձումը պատկանում է շարժական տոների թվին, ունի 35 օրվա շարժականություն (ապրիլի վերջից մինչև հունիսի սկիզբը), տոնվում է Զատկի 40-րդ օրը, հինգշաբթի։ Ծագումով կապվում է նախաքրիստոնեական տոնացույցին (արտահայտել է մեռնող և հառնող Աստծու, բնության զարթոնքի, վերածնության գաղափարները)։

Հայաստանում

     Հիմնական հոդված՝ Համբարձման տոնը Հայաստանում

Հայաստանում Համբարձումը վերածվել է ժողովրդական տոնակատարության. երիտասարդ տղաներն ու աղջիկները Համբարձման առթիվ հավաքում են 7 գույնի ծաղիկ, կժի մեջ լցնում 7 աղբյուրի ջուր, իրենց նշանները գցում ջրի մեջ և Համբարձման գիշերը «աստղունք» դնում, այսինքն՝ դրանք հանձնում աստղերի խորհրդին, որից հետո, ըստ այդ նշանների՝ կատարում գուշակություններ։ Համբարձոման կիրակի օրը տոնականորեն զարդարված երիտասարդներն ու աղջիկները կազմակերպում են տոնախմբություններ՝ Համբարձմանը նվիրված երգերի, պարերի (հատկապես վերվերիների՝ որպես հասակի աճի հետ կապված հմայական պարերի), խաղերի ու մրցույթների զուգակցությամբ։

Հայ Առաքելական Ս. Եկեղեցին Քրիստոսի Համբարձման տոնի օրը հիշատակում է նաև 1441 թվականին Հայոց Կաթողիկոսական Աթոռը Սսից տեղափոխելու և Ս. Էջմիածնում վերահաստատելու պատմական դեպքը։

 

Посадила мама в саду на даче маленькую веточку. Увидел мальчик веточку и спрашивает:

 – Зачем ты здесь растешь?

 – Чтобы яблочки для тебя  вырастить, – отвечает веточка.

 – Ты не можешь яблочки вырастить. Они растут на яблоне, на большом дереве, – не поверил мальчик.

 На следующий год снова пришел мальчик в сад, а веточки нигде нет. Растет на ее месте маленькое деревце, повыше его ростом. Спрашивает его мальчик:

 – Деревце, ты не видело здесь маленькой веточки?

 – Это я и есть, – отвечает деревце. – Ты меня не узнал, потому что я выросло.

 – Почему ты растешь быстрее меня? – удивился мальчик.

 – Хочу поскорее тебя яблочками угостить, – отвечает деревце.

 – Ты стало выше меня, но все равно ты не похоже на большую яблоню, – опять не поверил мальчик.

 Прошел еще один год. Мальчик снова пришел с мамой в сад, а маленького деревца нигде нет. Растет на его месте молодое дерево, ростом выше мамы. Спрашивает его мальчик:

 – Дерево, ты не видело здесь маленькое деревце?

 – Это я и есть, – отвечает молодое  дерево, – посмотри, у меня для тебя подарок – три розовых цветочка.

 – Можно я их сорву? – попросил мальчик.

 – Если ты их сорвешь, не получишь другой чудесный подарок, – ответило молодое дерево.

 Мальчику очень хотелось получить новый чудесный подарок, и он не тронул цветочки.

 Когда лепестки у цветов осыпались, вместо них появились твердые зеленые шарики. Они не понравились мальчику, и он перестал приходить в гости к молодому дереву.

Однажды, в конце лета, мама позвала мальчика в сад и говорит:

 – Посмотри, сынок, что нам наше молодое дерево подарило.

 Смотрит мальчик и видит: вместо твердых зеленых шариков висят три больших красных яблока.

– Откуда они взялись, мама? – удивился мальчик.

 – Догадайся сам, сынок, кто для тебя вырастил этот чудесный подарок, – ответила мама.

 

     существительное- мама, мальчик,  веточка, дерево, цветочка,  вырастить,          угостить, растешь

 

 прилагательное-следующий год,  маленькой веточки,  маленькое деревце,    молодое дерево,

чудесный подарок,   зеленые шарики,  розовых цветочка,  красных яблока.

 

 Мальчик  угостил  маму  три больших красных яблока.

The fox knows what to say

The lion, the dog and the fox decided to help each other to get food. One day they caught a pig, sheep and a cow. The lion said to the dog, ‘’ We are three here. We must have dinner. What will each of us have to eat?

The dog said, ‘’ You must have the cow because it is the biggest. The fox can have the sheep because it is the smallest. I’ll take the pig’’.

The lion did not like this and he killed the dog. Then he asked the fox the same questions. The fox said,’’ The cow is for you, the pig is for your wife, and the sheep is for your children’’.

The lion was glad. He asked the fox, ‘’ Who has taught you to give the correct answer?’’

The fox turned to the lion and said, ‘’ I learned my lesson from the dog’’.

Vocabulary

Decide- որոշել

Catch (caught)- բռնել

Kill- սպանել

Question- հարց

Wife- կին

Correct-ճիշտ

Answer- պատասխան

Turn- շրջել

Ask- հարցնել

To be glad-ուրախ լինել

ՊԱՊԸ

ՊԱՊԸ

Իմ պապը տնկել է

Մեր գյուղի շիվերը,

Իմ պապը պայտել է

Մեր գյուղի ձիերը:

Իմ պապը մեր գյուղի

Պատերը շարել է

Եվ բոլոր կամերը

Մեն-մենակ քարել է:

Ջրել է իր այգին,

Ու մարգը բահել է,

Եվ արդար քրտինքով

Իր տունը պահել է:

Իմ պապը վարել է,

Իմ պապը ցանել է,

Իսկ հնձի ժամանակ

Ձեռքի մեջ մանգաղի

Դաստակը ցավել է:

Իմ պապը հողի հետ

Խորհել ու խոսել է,

Ամպի հետ արտասվել,

Ջրի հետ հոսել է…

Մի օր էլ, երբ հանկարծ

Ծալվել են ծնկները,

Զարմանքից քարացել,

Ամոթից շիկնել է:

Թողել է նա մաճը

Եվ շունչը պահել է,

Եվ հետո քրտինքը

Ճակատին պաղել է:

Եվ պապը ակոսում

Պառկել ու քնել է,

Խառնվել այն հողին,

Որ իրեն սնել է:

–

“Մեղունուհավը”

   ՀավըՄեղվիվրածիծաղելովասացմեկանգամ.

   – Ինչանշնորհք՝ճանճեսդու, ամբողջօրըծաղկիցծաղիկեսթռչկոտումևոչմիբանիպետքչեսգալիս:

   – Իսկդու, հավիկ – մարիկ, ինչեսշինում,-հարցրեցմեղուն:

   – Միթեչգիտես, թեինչեմշինում, եսքեզնմանպարապ – սարապչեմտզտզում: Եսօրըմեկձուեմածում, մեկձու, գիտեսմեկձունքանիսէ:

   – Գիտեմ, գիտեմ, հասկացա: Բայցեսմինչևհիմակարծելեմ, թեդուօրըհարյուրձուեսածում:

   – Ինչպեսկարելիէօրըհարյուրձուածել, անխելքմեղու:

   – Ապաեթեքոածածդընդամենըմիձուէ, էլինչուեսհարյուրանգամկչկչում, թեհայ, հարայ, լսեցեք, որձուեմածել: Իմկարծիքով՝այսքանկչկչալունմիձունշատքիչէ: Այնպեսչէ, իմաստունհավիկ – մարիկ:

   – Բայցդուինչեսշինում, դու, որիմմիձունքիչեսհամարում:

   – Եսինչորշինումեմ, քեզպեսկչկչալովչեմհայտնումուրիշներին: Եսգլուխսքաշգցած, մեղրեմշինում: Գիտեսինչէմեղրը: Դահավիկերակուրչէ, քոխելքիբանըչէ, հավիկ – մարիկ:

 

                                                <Пчёла  и  курица>

Курица  смеяс над  пчёлой сказала один раз

-Какая  плохая  ты муха, вес  день  из  одного  цветка  до   другого  светка   пригаеш  и   негодишся

Некчиму.

-А  ты    курица   ряба,  что  ты  делаеш,-спросила пчела.

Неужели  незнаеш,  что  я   делаю,  я  несмотря  тебя  бездела  праздно  не  жужаюс.Я  раз  в день  одну  яйцо  снесу, знаеш  один  яйцо  сколко.

-Знаю, знаю  понял.Но  я  досихпор   пологальа   что  ты  в день  сто  яйцов  снесла.

-Как  можно  в день  сто  яйцов  снести,  глупая   пчёла. 

-Если  твоя  снесённая   яйцо   толко   одна,   то  почему    сто   раз  кудахтаеш,  что  послушайте,  что  яйцо  снесла. По  моему  мнению  столко  кудахтанию  одного  яйцо   очень  мало. Не  так ли  мудрая   курица  ряба.  Но  ты  что  делаеш,  ты  что  маё  яйцо  мало  считаеш.

-Я  чего  то  делаю,  не   смотря  тебя,  не  кого  не  обьявляю,  я  свою  голову   тащу  и  мёд  делаю. Знаеш  что такое  мёд. Ето не  пища  курици,  не  твоего  ума  дела   курица-ряба.      

Տորք Անգեղ

Տորք Անգեղի արձանը Երևանում  (1982 թ., քանդակագործ՝ Կառլեն Նուրիջանյան) Տորք Անգեղը հայ առասպելաբանության մեջ հողմն ու ամպրոպը  մարմնավորող աստված կամ գերմարդկային ուժով օժտված դյուցազն է:   Տորք Անգեղը, ըստ Մովսես Խորենացու «Պատմություն Հայոց» երկի, Հայկ Նահապետի թոռ Պասքամի որդին է: Նա բարձրահասակ, կոպիտ կազմվածքով, դժնի հայացքով, վիթխարի ուժի տեր հսկա է: Տորքը ձեռքով ապառաժներ է ճեղքել, եղունգներով տաշել, տախտակի նման հարթեցրել և դրանց վրա արծիվներ է քանդակել: Պոնտոսի (Սև ծով) ափին հարձակվել է թշնամու նավերի վրա, լեռներից բլրաչափ ժայռեր է պոկել ու նետել նրանց հետևից: Ծովում խիստ ալեկոծություն է բարձրացել, և բազմաթիվ նավեր են խորտակվել:  Տորք Անգեղի անվան մեջ զուգակցվել են ամպրոպի հին անատոլիական Տարու, Տարքու կամ Տարգու աստծու և հին հայոց Անգեղ աստծու անունները: Վերջինիս պաշտամունքի վայրը, ըստ Խորենացու, եղել է Հայաստանի նշանավոր Անգեղ գավառը, որի կուսակալն էր Տորք Անգեղը. այստեղից էլ՝ Անգեղտուն իշխանական տոհմանունը: Տորքի «Անգեղյա» մակդիրը Խորենացու ժամանակներից ժողովրդական ստուգաբանությամբ ըմբռնվել է իբրև տգեղ, մինչդեռ այն նշանակում է Անգեղի սերունդ, Անգեղյան: Տորք Անգեղի կերպարին անդրադարձել են գեղարվեստական գրականության մեջ (Ղազարոս Աղայան, «Տորք Անգեղ և Հայկանուշ Գեղեցիկ», 1888 թ., պոեմ), արվեստում և այլն:

02.04.2016

02.04.2016
Պարապմունք 31:

Բանավոր հաշվարկ:
Հարցերի քննարկում:
Խնդիրներ  ժամանակ, ճանապարհ, արագության վերաբերյալ:

Տնային առաջադրանք:
Խնդիր 1:
Հայկի մեքենսյի   արագույունը  10կմ/ժ   էր,   նա քշեց 5 ժամ:  Քանի կմ    ճանապարհ անցավ :

 

Լուծում

1)10×5=50կմ

Պատ50կմ
Խնդիր 2:
Արամի  ինքնաթիռի   արագույունը  300կմ/ժ  էր  12 ժամ հետ, քանի կմ  ճանապարհ կանցնի Արամը :

Լուծում

1)300×12=3600

Պատ.3600կմ
Առաջադրանք3:

1 + 101 -2 = 100 գրության մեջ «*»-ի փոխարեն ի՞նչ թվանշան կամ գործողության նշան պետք է գրել, որպեսզի հավասարությունը ճիշտ լինի:

 

Պատ. 1 + 101 -2 = 100

 

 

 

1. Թվայինհաջորդականությունը կազմված է հետևյալ կանոնով. առաջին անդամը 3 է,
   երկրորդ անդամից սկսած յուրաքանչյուր անդամը հավասար է իր նախորդի և 2 թվի տարբերության եռապատիկին: Գրիր այդ հաջորդականության չորրորդ անդամը:’’

լուծում

2)(3-2)x3=3

3)(2-2)x3=0

Պատ. չորրորդ անդամը 0

 

ՀՄԱՅԻՉ ԽՈՐԵՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ

 

«Ես բեմում կռիվ եմ տալիս, բեմից դուրս կռիվ եմ տալիս: Կռիվ պետք է տալ, բայց առյուծի պես: Գիտե՞ս, առյուծին չեն սիրում ոչ թե նրա համար, որ կենդանիների արքան է, այլ որովհետև չի մլավում…»:

Ապրիլի 1-ին ծնվել է խորհրդահայ կինոյի և թատրոնի ճանաչված դերասան Խորեն Աբրահամյանը: Թաղամասը, ուր ծնվել ու մեծացել էր Խորեն Աբրահամյանը, բոլորին հայտնի «Ազիզբեկովի հրապարակն» էր, այժմ՝ Սախարովի անվան: Մայրաքաղաքի կենտրոնում գտնվող, իր ուրույն նկարագրով, մարդկային ուշագրավ բնավորություններով աչքի ընկնող, «էրգրից» ու Հայաստանի տարբեր բնակավայրերից եկած մարդկանց կենցաղի ու սովորությունների խայտաբղետ ներթափանցումներով առանձնացող այս տարածքը մերձ էր «Մոսկվա» կինոթատրոնին, հեռու չէր «Կոմայգուց», որոնք իրենց դրոշմն էին դնում հատկապես դեռահասների նկարագրերի ու բնավորությունների վրա՝ նրանց մշտապես պահելով մայրաքաղաքում կատարվող իրադարձությունների կիզակենտրոնում:Դերասանը հաճույքով էր պատմում, որ իրենց բակն ապրում էր համերաշխ ընտանիքի պես’ տարբեր կենցաղի մարդկանց միավորելով-համախմբելով:Միջավայրը չէր կարող իր ազդեցությունները չթողնել Խորեն Աբրահամյանի վրա, ուստի դեռ պատանությունից նա ներկայացնում էր յուրատեսակ ծայրահեղությունները՝  կյանքային, ակտիվ, երբեմն կռվազան էությանը համադրելով բարձր ինտելեկտուալիզմը:

— Նրա կյանքի ակունքներում, կամ ինչպես ընդունված է ասել, նրա օրոցքի մոտ, կանգնած չեն եղել մտքի տիրակալներ և որոտաձայն մարգարեներ: Մայրը՝ տիկին Գոհարը, հեռավոր ընդհանրություններ ուներ արվեստի հետ, ավագ քույրը ուսումնասիրում էր օտար լեզուներ: Հոր վաղաժամ մահը, պատերազմական տարիների դժվարին մանկությունը և բռնցքամարտիկի ու վոլեյբոլիստի պատանեկությունը…անհետևանք չանցան ապագա դերասանի համար: Անհավանական իրադարձությունների մեջ էր ընկնում, պատահում էր նաև, որ կռվում էր, բայց որպես օրենք նա միշտ հաղթող էր: Սա մանրուք չէ կենսագրության մեջ: Սա դիրքորոշում է, սա սկզբունք է,- գրել է կինոբեմադրիչ Ներսես Հովհաննիսյանը:Պատանության տարիներին Խորեն Աբրահամյանը թատրոնով հրապուրված չէր, չնայած երբեմն-երբեմն ընկերների հետ գնում էր Սունդուկյանի անվան թատրոն: Նրա ու ընկերների սիրած վայրը «Մոսկվա» կինոթատրոնն էր, որի էկրանին հայտնվող ֆիլմերը նայում էին մի քանի անգամ: Անգիր գիտեր համաշխարհային կինոյի բոլոր մեծերին, որոնց մասնակցությամբ ֆիմերը ցուցադրվում էին Հայաստանում: Պաշտում էր Չապլինին, ում մասին միշտ խոսում էր մեծագույն զարմանքով և հիացմունքով: Արտասահմանյան մարտաֆիլմերը նրան մղում էին դեպի ուժի արվեստը՝  սպորտը: Դպրոցական տարիներին Խորեն Աբրահամյանը միանգամից զբաղվում է երկու մարզաձևով՝ վոլեյբոլ և բռնցքամարտ: Եվ ավարտելով միջնակարգ դպրոցը, արդեն որոշել էր կյանքի ճանապարհը. պիտի մարզիկ դառնար: Սակայն անսպասելիորեն Աբրահամյանն անհաջողության է մատնվում Ֆիզկուլտուրայի ինստիտուտի ընդունելության քննությունների ժամանակ և ընկերների հորդորով ու նաև «մարզական հետաքրքրությամբ»’ դիմում Թատերական ինստիտուտի դերասանական բաժին: Դերասանը հետագայում պատմում էր, որ իր ցանկությունն էր ընդամենը մեկ տարի այստեղ սովորելուց հետո’ նորից դիմել Ֆիզկուլտուրայի ինստիտուտ: Շատերի և իր համար անսպասելի’ թատերականում ընդունելության քննությունները հանձնեց գերազանց: Բարձր հասակը, գեղեցիկ ու արտահայտիչ դեմքը, մեծ աչքերը, հաճելի բարիտոնը այն նախադրյալներն էին, որոնք էլ հրապուրեցին քննական հանձնաժողովի անդամներին: Իսկ հանձնաժողովը գլխավորում էր խստապահանջ Արմեն Գուլակյանը, ով երբեք ուսանող չէր ընտրում միայն «արտաքին նշաններով»: Ընդունվելով Արմեն Գուլակյանի դասարան՝ Խորեն Աբրահամյանն իսկապես երջանիկ էր: Արմեն Գուլակյանը տարբերվում էր թատերական ինստիտուտի բոլոր մանկավարժներից իր սեփական դպրոցով, ուսուցման յուրօրինակ և արդյունավոր մեթոդաբանությամբ: Նա կարողացել էր հետաքրքիր ընտրություն կատարել ուսանողների շրջանում, իր արվեստանոց բերել մարդկանց, որոնցից շատերն հետագայում ընդգծված անհատականություններ դարձան. Վլադիմիր Աբաջյան, Նինել Դալլաքյան, Արմեն Խոստիկյան, ուրիշներ: 1950-1951 թթ. ուսումնական տարվա դիպլոմային աշխատանքներն առանձնացան իրենց հասուն, ինքնատիպ ու հետաքրքիր դերասանական կատարումներով, թարմություն պարունակող մեկնաբանություններով: Արմեն Գուլակյանն ընտրել էր Գ. Սունդուկյանի «Քանդած օջախ», Վ. Շեքսպիրի «Վերոնայի երկու ազնվականներ» և Ա. Աֆինոգենովի «Մաշենկա» պիեսները: Երեք բեմադրությունում էլ Խորեն Աբրահամյանը ստացել էր այնպիսի դերեր, որոնք լիուլի հնարավորություն էին տալիս նրան բացահայտելու իր դերասանական հմտությունները, ի ցույց դնելու ուսումնառության ընթացքում կուտակածը: Եվ այդ բոլոր դերակատարումների համար էլ Աբրահամյանը «գերազանց» գնահատական ստացավ’ պատահական ընտրությունը դարձնելով ճակատագրական: Ուշագրավ է, որ արդեն առաջին կուրսի ավարտին Աբրահամյանը փոխել էր իր մտադրությունը ֆիզկուլտուրայի ինստիտուտ տեղափոխվելու. նրան իրապես հրապուրել էր թատերական աշխարհը: Գուլակյանը հիմնովին փոխել էր նրա մտադրությունները’ ապացուցելով, որ ճշմարիտ ընտրությունն արդեն կատարված էր:
Լևոն ՄՈՒԹԱՖՅԱՆ

Առաջադրանքներ՝

1. Ովքե՞ր էին Խորեն Աբրահամյանի մանկության ընկերները:

Այդ բակում էին ապրում Գավառի թատրոնից եկած Վաղինակ և Անահիտ Դովլաթյանները, որոնց որդիներից մեկի՝ Ֆրունզե Դովլաթյանի հետ մանկությունից ընկերություն էր անում Խորեն Աբրահամյանը: Այստեղ էր ապրում իր համեստ նկարագրով, փոքր-ինչ արտառոց արտաքինով Հարություն Բաբաջանյանը, որի որդին՝  Առնոն, չնայած փոքր-ինչ մեծ լինելով բակի տղաներից, նրանց հետ ընկերություն էր անում: Այստեղ էր նաև Գաբրիելյանների ընտանիքը, որի ավագ որդին՝  Էմիլը նույնպես Խորեն Աբրահամյանի և մյուսների մանկության ընկերն էր:

2.Ո՞ւմ էր պաշտում մեծ դերասանը. փոքրիկ տեղեկություն նրա մասին:

Պաշտում էր Չապլինին, ում մասին միշտ խոսում էր մեծագույն զարմանքով և հիացմունքով:

3.Կարմիրով նշիր դերասանին նկարագրող արտահայտությունները:

Դեռ պատանությունից նա ներկայացնում էր յուրատեսակ ծայրահեղությունները՝  կյանքային, ակտիվ, երբեմն կռվազան էությանը համադրելով բարձր ինտելեկտուալիզմը:

— Նրա կյանքի ակունքներում, կամ ինչպես ընդունված է ասել, նրա օրոցքի մոտ, կանգնած չեն եղել մտքի տիրակալներ և որոտաձայն մարգարեներ: Մայրը՝ տիկին Գոհարը, հեռավոր ընդհանրություններ ուներ արվեստի հետ, ավագ քույրը ուսումնասիրում էր օտար լեզուներ: Հոր վաղաժամ մահը, պատերազմական տարիների դժվարին մանկությունը և բռնցքամարտիկի ու վոլեյբոլիստի պատանեկությունը…անհետևանք չանցան ապագա դերասանի համար: Անհավանական իրադարձությունների մեջ էր ընկնում, պատահում էր նաև, որ կռվում էր, բայց որպես օրենք նա միշտ հաղթող էր: Սա մանրուք չէ կենսագրության մեջ: Սա դիրքորոշում է, սա սկզբունք է,- գրել է կինոբեմադրիչ Ներսես Հովհաննիսյանը: Դպրոցական տարիներին Խորեն Աբրահամյանը միանգամից զբաղվում է երկու մարզաձևով՝ վոլեյբոլ և բռնցքամարտ: Եվ ավարտելով միջնակարգ դպրոցը, արդեն որոշել էր կյանքի ճանապարհը. պիտի մարզիկ դառնար: Սակայն անսպասելիորեն Աբրահամյանն անհաջողության է մատնվում Ֆիզկուլտուրայի ինստիտուտի ընդունելության քննությունների ժամանակ և ընկերների հորդորով ու նաև «մարզական հետաքրքրությամբ»’ դիմում Թատերական ինստիտուտի դերասանական բաժին: Բարձր հասակը, գեղեցիկ ու արտահայտիչ դեմքը, մեծ աչքերը, հաճելի բարիտոնը այն նախադրյալներն էին, որոնք էլ հրապուրեցին քննական հանձնաժողովի անդամներին: Իսկ հանձնաժողովը գլխավորում էր խստապահանջ Արմեն Գուլակյանը, ով երբեք ուսանող չէր ընտրում միայն «արտաքին նշաններով»:

5.Ինչպե՞ս ընդունվեց Խորեն Աբրահամյանը թատերական ինստիտուտ:

Աբրահամյանն անհաջողության է մատնվում Ֆիզկուլտուրայի ինստիտուտի ընդունելության քննությունների ժամանակ և ընկերների հորդորով ու նաև «մարզական հետաքրքրությամբ»’ դիմում Թատերական ինստիտուտի դերասանական բաժին: Դերասանը հետագայում պատմում էր, որ իր ցանկությունն էր ընդամենը մեկ տարի այստեղ սովորելուց հետո’ նորից դիմել Ֆիզկուլտուրայի ինստիտուտ:

6.Ո՞ պիեսներում խաղաց Խորեն Աբրահամյանը. չմոռանաս դնել չակերտները:

Գ. Սունդուկյանի «Քանդած օջախ», Վ. Շեքսպիրի «Վերոնայի երկու ազնվականներ» և Ա. Աֆինոգենովի «Մաշենկա» պիեսները:

Սեղանի չափում, մակերես, երկարություն,լայնություն

 

Թզաչափի երկարությունը –18սմ

Սեղանի երկարությունը թզաչափ -7×17=119սմ

Սեղանի երկարությունը սմ –120սմ

Սեղանի լայնությունը թզաչափ -4×18=72սմ

Սեղանի լայնությունը սմ –73սմ

Սեղանի մակերեսը թզաչափով–74×119=8568սմ²

Սեղանի մակերեսը սմ-ով – 120×73=8760սմ²

Выполните задание

 

Объяснить фразеологизмы,   перевести, ( желательно, нарисовать), с некоторыми составить предложения

Повесить уши- ականջները  կախել  -стыдиться

встать на ноги    – ոտքի         կանգնել-восстать,начать  самостоятельно  жить

встать с левой ноги-  ձախ ոտքով վեր   կենալ  -упрямиться

путаться под ногами- ոտքերի   տակ  ընկնել-мешать

острый на язык –կծու  խոսք-оскорбительный выражение

потерять голову-գլուխը   կորցնել-смешиваться

Она  от  восторга  потеряла  голову.

Он  всегда   путалься  под  ногами.